Οί πειρασμοί στην ζωή μας

Ο  Θεός  επιτρέπει  τους  πειρασμούς  ανάλογα  με  την  πνευματική  μας  κατάσταση. 

Άλλοτε επιτρέπει να κάνουμε ένα σφάλμα, λ.χ.  μια μικρή απροσεξία, για να είμαστε άλλη φορά προσεκτικοί και να αποφύγουμε ή μάλλον να προλάβουμε ένα μεγαλύτερο κακό πού θα  μας έκανε  το  ταγκαλάκι.

Άλλοτε αφήνει  το  διάβολο  να  μας  πειράζει,  για  να  μας δοκιμάσει.

Δίνουμε δηλαδή εξετάσεις και αντί κακό ο διάβολος μας κάνει καλό.

Θυμηθείτε το Γέρο-Φιλάρετο πού έλεγε:

Τέκνον, εγκατάλειψις Θεού, ουδένα πειρασμόν σήμερα. 

Ήθελε να παλεύει κάθε μέρα με τους πειρασμούς, για να στεφανώνεται από το Χριστό.

Ένας δυνατός,  όπως  ο Γέρο-Φιλάρετος,  δεν αποφεύγει  τους  πειρασμούς, αλλά  λέει στο Χριστό:

  Στείλε  μου,  Χριστέ  μου,  πειρασμούς  και  δώσε  μου  κουράγιο  να  παλέψω. 

Ένας αδύνατος όμως θα πει: Μην επιτρέπης, Χριστέ μου, να πειρασθώ.

 

Μη εισενέγκης ημάς εις πειρασμόν.... 

Εμείς όμως πολλές φορές, όταν έχουμε έναν πειρασμό, λέμε: ε, μα είμαι άνθρωπος κι εγώ δεν αντέχω άλλο!, ενώ θα έπρεπε να πούμε: Δεν είμαι άνθρωπος  είμαι  παλιάνθρωπος.

Θεέ  μου,  βοήθησε  με  να  γίνω  άνθρωπος.

Δε  λέω  να επιδιώκουμε  εμείς  τους  πειρασμούς,  άλλα,  όταν  έρχονται,  να  τους αντιμετωπίζουμε  με καρτερία και προσευχή. 

Σε κάθε πνευματική χειμωνιά να περιμένουμε με υπομονή και ελπίδα την πνευματική άνοιξη. 

Οι μεγαλύτεροι πειρασμοί είναι συνήθως στιγμιαίοι και, εάν εκείνη την στιγμή τους ξεφύγουμε,περνάει και φεύγει  ή φάλαγγα των δαιμόνων και γλιτώνουμε.

Όταν ενωθεί ο άνθρωπος  με το  Θεό,  δεν  έχει  πια  πειρασμούς.

Μπορεί  ό  διάβολος  νά  κάνη  κακό  στον  Άγγελο;  Όχι, καίγεται.

  

Ή  πνευματική  ζωή  είναι  πολύ  απλή  καί  εύκολη  εμείς  τήν  κάνουμε  δύσκολη,  γιατί  δεναγωνιζόμαστε  σωστά.  Με  λίγη  προσπάθεια  και  πολλή  ταπείνωση  και  εμπιστοσύνη  στον Θεό,  μπορεί κανείς να προχώρηση πολύ. Γιατί, όπου υπάρχει ταπείνωση, δεν έχει θέση ό διάβολος καί, όπου δεν υπάρχει διάβολος, επόμενο είναι να μην υπάρχουν καί πειρασμοί. 

- Γέροντα, ή πτώση σε μιά αμαρτία μπορεί να γίνη κατά παραχώρηση του Θεού;

- Όχι,  είναι  βαρύ  νά  πούμε  ότι  παραχωρεί  ό  Θεός  νά  αμαρτήσουμε.  Ό  Θεός  ποτέ  δενπαραχωρεί νά αμαρτήσουμε. Εμείς κάνουμε παραχωρήσεις καί έρχεται ο διάβολος και μας πειράζει. Όταν λ.χ. υπερηφανεύομαι, διώχνω τη θεία Χάρη, φεύγει ο Φύλακας Άγγελος μου,έρχεται ο άλλος ...άγγελος, ο διάβολος, και σπάζω τα μούτρα μου. Αυτή είναι δική μου παραχώρηση, και όχι τού Θεού. 

- Είναι σωστό, Γέροντα, όταν έχουμε μια πτώση να λέμε:

Ο πειρασμός με έριξε;

- Πολλές φορές ακούω κι εγώ μερικούς ανθρώπους να λένε ότι φταίει ο πειρασμός, όταν ταλαιπωρούνται, ενώ φταίνε οι ίδιοι που δεν αντιμετωπίζουν σωστά τα πράγματα.

Έπειτα ό πειρασμός, πειρασμός είναι. Μπορεί να μας εμποδίσει από το κακό;

Τη δουλειά του κάνει. 

Να  μην  τα  φορτώνουμε  και  όλα  στον  πειρασμό.

Ένας  υποτακτικός,  πού  ζούσε  σε  μια Καλύβη με  τον  Γέροντα  του,  μια φορά που έμεινε  για  λίγο  μόνος  του, πήρε ένα  αυγό,  το έβαλε πάνω σε ένα κλειδί - ήταν από εκείνα τα μεγάλα, τα παλιά κλειδιά - και άναψε από κάτω  ένα  κερί,  για  να  το  ψήσει!

Μπαίνει  ξαφνικά  ό  Γέροντας  καί  τον  βλέπει.  ¨Τί  κάνεις εκεί;,  τού  λέει.

Νά,  Γέροντα,  ό  πειρασμός  μέ  έβαλε  νά  ψήσω  έδώ  ένα  αυγό,  τού  λέει  ό υποτακτικός  του.  Και  τότε  ακούσθηκε  μια  άγρια  φωνή:  Αυτήν  την  τέχνη  εγώ  δεν  την ήξερα, από  αυτόν την  έμαθα!

Ό  διάβολος  μερικές  φορές  κοιμάται,  και  εμείς  τον προκαλούμε.