Ακολουθώντας το Χριστό...

Το μέτρο της κρίσεώς μας  θα είναι πάντοτε η γνησιότητα και ο πόθος της καρδιάς μας...

• Ακολουθούμε το Χριστό για να αυξήσουμε την "ψαριά" μας ή... αφήνουμε τα πάντα πίσω για την πείνα της "άλλης" αλιείας;... 

• Λειτουργούμε το Χριστό στο σπάσιμο του ατομισμού μας, ώστε να ανοιγόμαστε στη σχοινοβασία της αγάπης ή... "χτίζουμε" καθημερινά ψηλότερα τα τείχη μας που διασφαλίζουν τη σταθερότητα της μίζερης όμως, και άχαρης ζωής μας;...

• Ζητάμε από το Χριστό "θαύματα" για την ικανοποίηση των "θέλω" μας (και μάλιστα των "ιερών") ή... προσανατολίζουμε  την ύπαρξή μας στο καθημερινό όντως θαύμα της παρουσίας Του;... 

• Πορευόμαστε με το Χριστό στο Γολγοθά και στα τα Πάθη του ή... Τον κατεβάζουμε από το Σταυρό Του ζητώντας ανέσεις και ευκολίες;...

• Γευόμαστε το Χριστό στη διακονία... στο πλύσιμο των ποδιών... στην άκρα ταπείνωσή Του ή... επιθυμούμε  πρωτοκαθεδρίες... τιμές... αξιώματα (και δη εκκλησιαστικά);...

• Τελικά, σωζόμαστε μόνοι μας, με τα καλά μας έργα και την ανωτερότητα του ηθικισμού μας, χτίζοντας τον πύργο της σύγχρονης Βαβέλ μας, ή... επιτρέπουμε στο Χριστό ασκώντας την ελευθερία δια της υπακοής, να κατέλθει στην άβυσσο του παραΛόγου της ζωής και της ιστορίας μας και να μας συνΑναστήσει;...

Η αναμέτρηση με τον εαυτό μας είναι σκληρή και αδυσώπητη, όμως, και η μοναδική οδός για μετάνοια... για γνησιότητα... για τη Βασιλεία του Θεού...τώρα και πάντοτε...