«Ἐπιστάτα, δι' ὅλης νυκτὸς κοπιάσαντες οὐδὲν ἐλάβομεν· ἐπὶ δὲ τῷ ῥήματί σου χαλάσω τὸ δίκτυον»

π. Χ.Β. 

«Ἐπιστάτα, δι' ὅλης νυκτὸς κοπιάσαντες οὐδὲν ἐλάβομεν· ἐπὶ δὲ τῷ ῥήματί σου χαλάσω τὸ δίκτυον» (Λουκ. 5.5) Όλη τη νύχτα πάσχιζε ο Πέτρος να συνάξει ψάρια για να θρέψει την οικογένειά του, σύζυγο και τέκνα και πεθερά, και δεν τα κατάφερε. Είχε ήδη σηκωθεί ο ήλιος, τακτοποιούσε τα δίκτυα στην ακτή, όταν είδε κόσμο πολύ να ακολουθεί έναν άγνωστο δάσκαλο. Ήταν ο Χριστός, ο οποίος τού ζήτησε να μπει στο πλοιάριό του και να τον απομακρύνει λίγο από τη στεριά, ώστε από τη θέση εκείνη να διδάξει τους όχλους. Και τι ακούει ο ανυποψίαστος βιοπαλαιστής; για αγάπη ανυπόκριτη, πίστη δίχως δισταγμό, ειρήνη χωρίς πανουργία, φιλαδελφία αδιάρρηκτη, ευσέβεια ακαπήλευτη, θεογνωσία αφιλάργυρη, παρθενία ακηλίδωτη, άσκηση αλύγιστη, συζυγία αχώριστη, να υπομένουμε κάθε πόνο υπέρ της αληθείας, να μη δειλιάζουμε μπροστά σε εκείνους που αποκτείνουν το σώμα αλλά δεν δύνανται να βλάψουν την ψυχή. Πάσχιζε όλη τη νύχτα ο Πέτρος για να εξασφαλίσει τα υλικά, και θεωρεί τον Ιησού να διδάσκει για τα πνευματικά. Και κοντά σε τούτα να προσθέτει: όποιος αγαπά την ψυχή του θα την χάσει, και εκείνος που θέλει να με ακολουθήσει ας απαρνηθεί τον εαυτό του και ας σηκώσει τον σταυρό του και ας με ακολουθήσει. Και αμέσως μετά, Να μην αποκτήσετε χρυσό ή ασήμι ή χαλκό στις ζώνες σας, μήτε πουγκί ή πορτοφόλι, ούτε δύο χιτώνες. 

Αυτά άκουγε ο Σίμων, που νόμισε ότι ο Κύριος είχε μισθώσει το πλοίο, και αναρωτιόταν: Ελπίζαμε να λάβουμε από τούτον εδώ μισθό; έπεσα σε διπλή ζημιά, νύχτα και ημέρα. Αυτός μιλά για ακτημοσύνη, διδάσκει κανείς να μην έχει τίποτα. Σε λίγο θα μού πει να πουλήσω και το πλοίο και να μοιράσω τα χρήματα στους φτωχούς[1]. Και ο Κύριος, αφού έφερε εις πέρας τη διδασκαλία του, τριπλό θαύμα επιτελεί: αμείβει με πλήθος ιχθύων, ο μηδέν έχων, όχι μόνο τον καραβοκύρη αλλά και τους ψαράδες του παρακειμένου πλοίου· αποδεικνύει ότι η διδασκαλία του είναι αληθινή, όταν μάς λέει «ζητεῖτε πρῶτον τήν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ καί τήν δικαιοσύνην αὐτοῦ, καὶ ταῦτα πάντα προστεθήσεται ὑμῖν» (Ματθ. 6.33)· και τέλος, αλιεύει τον ψαρά και τον κάνει αλιέα ανθρώπων. 

Ξεμάκρυνε λίγο ακόμα, τού λέει, και χάλασε τα δίχτυα. Και ο Πέτρος, αφού προβάλλει το λογικό επιχείρημα ότι, εφόσον όλη τη νύχτα δεν έπιασαν τίποτα, δεν πρόκειται να πιάσουν ψάρια υπό το φως του ήλιου, προσθέτει τον λόγο της υπακοής: αφού μού το ζητάς, Κύριε, θα ρίξω τα δίχτυα. 

Δίχτυα πλέκουμε κι εμείς, αδελφοί, καθημερινά. Δίχτυα της νυκτός, δηλαδή μηχανουργήματα εγκόσμια, προκειμένου να εξασφαλίσουμε, σαν τον Πέτρο, τα επίγεια αγαθά. Όλη μας η προσοχή, η προσμονή, η μέριμνα, η ασχολία, επικεντρώνεται στα πράγματα του βίου. Συντασσόμαστε με τον κόσμο, όταν με δόλο κλέβουμε τον πλησίον μας· απομακρυνόμαστε από τον Χριστό, όταν δεν έχουμε αγάπη ανυπόκριτη και φιλανθρωπία άνευ προσδοκίας για ανταλλάγματα ή επαίνους· αποδεικνύουμε ότι δεν έχουμε πίστη στον Θεό, όταν μαζεύουμε καταθέσεις, μικρές ή μεγάλες, λέγοντας με το λογισμό μας ότι φυλάμε τα χρήματα «για μια ώρα ανάγκης». Μπορεί να λογαριάζουμε τους εαυτούς μας για «καλούς χριστιανούς», όμως είμαστε βαθιά νυχτωμένοι. Και η νύχτα τούτη των λογισμών μας και των τεχνασμάτων μας είναι άκαρπη, ατελέσφορη, μάς απογοητεύει ακόμα κι αν κερδίσουμε τον κόσμο όλο. Και τούτο, γιατί ο άνθρωπος δημιουργήθηκε για υψηλότερα πράγματα, για τον πλούτο της Βασιλείας του Θεού, για την χαρά την ανέσπερη, για να κοινωνεί την αγάπη όπως μάς την δίδαξε ο Χριστός, αφού «ὁ Θεός ἀγάπη ἐστί» (Α' Ιω. 4.16). 

Ο Πέτρος πρόθυμα πραγματοποίησε την προσταγή του Κυρίου και κέρδισε πλήθος αγαθών. Υπήκουσε στη διδασκαλία του Κυρίου, και παράτησε το βιος του, πλοίο και ψάρια στην ακτή, την οικογένεια στο σπίτι, και έτρεξε να κάνει έργο τα λόγια του Κυρίου, για να αποταμιεύσει «θησαυροὺς ἐν οὐρανῷ» (Ματθ. 6.20). Αποδέχθηκε χωρίς δεύτερη σκέψη την πρόσκληση του Χριστού, και έγινε όντως αλιέας ανθρώπων· πρώτα παγίδευε τα ψάρια και τα οδηγούσε στο θάνατο, τώρα έγινε οδηγός ανθρώπων από τον θάνατο στην όντως ζωή. 

Μαζί με τον Πέτρο, καλούμαστε κι εμείς σήμερα να πούμε στον Κύριο τα ίδια λόγια: διδάσκαλε, κοπιάσαμε όλη τη νύχτα με δόλια μέσα, με τα έργα του σκότους να πετύχουμε, να αναδειχθούμε, να κερδίσουμε κατιτίς παραπάνω, και στο τέλος τίποτα δεν πετύχαμε· μάς προστάζεις να χαλάσουμε τούτα τα δίκτυα, και να ακολουθήσουμε το φως των εντολών σου. Πρόθυμα λέμε «γενηθήτω τὸ θέλημά σου, ὡς ἐν οὐρανῷ καὶ ἐπὶ τῆς γῆς» (Ματθ. 6.20), και εξίσου πρόθυμα σπεύδουμε να το κάνουμε έργο. Γιατί γνωρίζουμε ότι είσαι Θεός αληθινός, που τηρείς τις υποσχέσεις σου, και δεν θα αφήσεις τίποτα να μάς λείψει σε τούτη την ζωή ούτε, κυρίως, στην αιώνιο. Αμήν. 

πηγή:http://xerouveim.blogspot.gr