ΝΤΟΜΠΡΗ ΝΤΟΜΠΡΕΦ–Ο «Ζητιάνος του Θεού»

05ΣΕΠ

 

Γέροντας Ντόμπρη Ντόμπρεφ. «Αγιος, ασκητής, αγωνιστής, άγγελος, μαχητής, απεσταλμένος του Θεού, οδοιπόρος, ταξιδευτής από το παρελθόν, ζητιάνος…». Φέτος συμπληρώνει τα 99 του χρόνια και συνεχίζει να βοηθάει τους ανθρώπους μοιράζοντάς τους τη μοναδική του περιουσία… την καλοσύνη και την ανθρωπιά.

O Ντόμπρι Ντόμπρεφ είναι ένας άνθρωπος που περνά την ημέρα του μπροστά στον ιερό ναό των Αγίων Κύριλλου και Μεθόδιου. Δεν επαιτεί αλλά αναζητά ανθρώπους να τον βοηθήσουν στο θεάρεστό έργο του.

Παρόλο που οι περισσότεροι πίστευαν ότι πρόκειται για έναν συνηθισμένο ζητιάνο, πρόσφατα έγινε γνωστό ότι τα χρήματα που κέρδισε όλα αυτά τα χρόνια, τα οποία υπολογίζονται γύρω στα 40.000 ευρώ, τα έδινε για την αποκατάσταση μοναστηριών, εκκλησιών αλλά και για την ενίσχυση ορφανοτροφείων, γηροκομείων και φτωχών οικογενειών.

Ο γέροντας Ντόμπρι είναι η απόδειξη ότι σε αυτήν τη σκληρή και άδικη κοινωνία υπάρχουν ακόμα άνθρωποι που νοιάζονται για το κοινό καλό και σέβονται τους συνανθρώπους τους.

Για τη ζωή του γνωρίζουμε ελάχιστα καθώς ο ίδιος δεν επιθυμεί την δημοσιότητα και δεν αναφέρεται ποτέ στο παρελθόν.

Ο άνθρωπος με την χρυσή καρδιά, όπως τον αποκαλούν, γεννήθηκε το 1914 στο Μπάηλοβο. Έχασε το μεγαλύτερο μέρος της ακοής του στο δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, ύστερα από έκρηξη βλήματος.

Ο γέροντας δεν κρύβει την δυσαρέσκειά του για τις φήμες, πως ξεπούλησε τα πάντα, δώρισε τα χρήματα στην Εκκλησία, αφήνοντας τα τέσσερα παιδιά του χωρίς καμία απολύτως κληρονομιά.

Η τωρινή του κατοικία είναι ένα δωμάτιο στην αυλή του ναού. Παρόλο που διαθέτει κρεβάτι, προτιμά να κοιμάται στο πάτωμα, αρνούμενος πεισματικά τις ανέσεις της σύγχρονης κοινωνίας.

Ο Γέροντας Ντόμπρη τα πρωινά μεταφέρει υλικά στην αυλή της εκκλησίας, δίπλα σε εργαλεία και ξύλα ενώ ανοίγει το ναό το πρωί και τον κλειδώνει το βράδυ.

Με τα σκισμένα του ρούχα και παπούτσια, τα μακριά του άσπρα μαλλιά και γένια, ο γέροντας φαντάζει για πολλούς, οδοιπόρος από το παρελθόν, θυμίζοντας τον Άγιο Ιβάν Ρίλσκη, και εποχές που η πίστη, η καλοσύνη, η αγάπη αποτελούσαν βασικές, αληθινές αξίες.

Κείμενο Θεοδώρα Αβαγιανού

πηγή:http://www.dogma.gr/